En toen was het eindelijk zover: de verjaardagen van mijn zoontjes! R, de jongste, is echt nog te klein om er iets van mee te krijgen. Hij wordt dit jaar 1 jaar. We hebben ‘lang zal ze leven’ geoefend en ‘hiep hiep hoera’, maar pas bij ‘hoera’ nummer tien gaan zijn armpjes de lucht in.
Als je 3 jaar wordt
Als je 3 wordt daarentegen, dan weet je heel goed wat jarig zijn is! “Taart en cadeaus”, als je het aan hem zelf vraagt. De aftelkalender is een welkom hulpmiddel in huis, want iedere dag vraagt hij of hij al jarig is. En ‘bijna’ is dan een heel vaag begrip, haha.
Dubbel feest
Maar afgelopen zondag was het dan echt zover. Eigenlijk alleen voor z’n broertje R., maar we vierden ook de verjaardag van A. Ze schelen namelijk maar 3 dagen en dan vind ik het niet nodig om twee keer een verjaardag te vieren. Dus voor zover hij wist, was hij ook jarig. Je kunt tegen een driejarige tenslotte nog niet zeggen ‘vandaag ben je niet jarig’, maar woensdag pas. Maar we vieren het alvast vandaag.
“Ben ik jarig?”
De verjaardag van onze twee jochies dus! Om 7 uur stond jarige A. naast ons bed: “Ben ik jarig?” “Ja, vandaag zijn jullie jarig!” Waarop hij vervolgens enthousiast riep: “Taart!” Nou, vinden jullie het daar niet iets te vroeg voor, dacht ik lachend. Maar aan de andere kant; als het alleen die ene dag is, wat maakt het dan ook uit. Misschien is het wel een nieuwe, tradities.
Dus hup naar beneden, waar ook de kado’s stonden. R. vond het scheuren van het papier het meest leuk, van cadeautjes heeft hij nog niet veel besef. A. natuurlijk wel!
Het was het een gezellige dag, met visite, cadeaus, slingers en taart. Dan ben je echt jarig!
